Wro en Wet gewasbeschermingsmiddelen en biociden hebben elk hun eigen werkingssfeer

Door

Wro en Wet gewasbeschermingsmiddelen en biociden hebben elk hun eigen werkingssfeer 

In het kader van een goede ruimtelijke ordening dient er te worden afgewogen of er tussen een gevoelige functie, zoals een woning, en een fruitboomgaard voldoende afstand bestaat. Met name drift (het verwaaien van spuitvloeistof) kan onder bepaalde omstandigheden nadelig zijn voor de gezondheid van mensen. In de praktijk wordt meestal uitgegaan van een afstand van 50 meter tussen een gevoelige functie en de rand van een boomgaard. Van deze afstand kan onder bepaalde omstandigheden worden afgeweken. Dit dient echter wel onderbouwd te worden. Dit gaat in de praktijk vaak mis.

In dit geval – uitspraak ABRS 19 september 2013, no. 201209567/1/R1 – gaf de gemeente aan dat een afstand van 12 meter voldoende was. In het kader van de Wet gewasbeschermingsmiddelen en biociden dient de fruitteler volgens de gemeente driftbeperkende maatregelen te treffen en wordt het gezondheidsbelang van de bezoekers van de horecagelegenheid hiermee voldoende in acht genomen.

Zoals de Afdeling ook aangeeft hebben de Wet ruimtelijke ordening en de Wet gewasbeschermingsmiddelen en biociden elk hun eigen werkingssfeer en hun eigen belangen. Geef als gemeente daarom altijd in een onderbouwing weer waarom er ter plaatse sprake is van een goede ruimtelijke ordening.

omgevingsjurist

 

gemeentelijk beleid plattelandswoning 5 redenen

Door

Gemeentelijk beleid plattelandswoning: 5 redenen  voor gemeentelijk beleidgemeentelijke beleid plattelandswoning

De wet regelt 2 belangrijke zaken:

  • het planologisch regime wordt bepalend voor de bescherming van een gebouw tegen negatieve milieueffecten en niet langer het feitelijk gebruik;
  • voormalige agrarische bedrijfswoningen worden niet langer beschermd tegen milieugevolgen van het bijbehorende agrarische bedrijf.
Volgens de MvT bij het voorstel is het nadeel van de functiemenging in het buitengebied dat agrarische functies en burgerfuncties elkaar in de weg zitten vanwege milieuregelgeving. Dit komt met name omdat in diverse milieuwetgeving het feitelijk gebruik van gronden en opstallen bepalend is voor de mate van milieubescherming, ongeacht of dat gebruik in overeenstemming is met het geldende bestemmingsplan.
<
Ik denk dat bijna iedereen wel zo’n situatie kent. Een boer in ruste heeft zijn agrarische bedrijf overgedragen aan zijn zoon. De bijbehorende bedrijfswoning heeft hij verkocht aan iemand uit de stad die graag van de rust op het platteland wil genieten. Deze nieuwe bewoner klaagt al snel over stank van de boerderij en dient bij de gemeente een verzoek om handhaving in.
<
In mijn praktijk heb ik schrijnende gevallen voorbij zien komen. Voormalige agrarische bedrijfswoningen die door de makelaar op het internet of in een glanzende brochure worden aangeboden. De bijbehorende tekst vermeldt meestal niet dat er nog een agrarische bestemming geldt voor het perceel. De directe gevolgen zijn vaak erg triest: fikse ruzies tussen agrariër en nieuwe bewoner, slapeloze nachten, een onverkoopbare woning, het agrarische bedrijf dat niet kan uitbreiden, etc.
<
Voor dit soort gevallen kan het wetsvoorstel een oplossing bieden. Het wetsvoorstel gaat in op een 3-tal milieuaspecten:
  • geurhinder
  • geluidhinder
  • fijn stof (luchtkwaliteit).
Deze aspecten zijn geregeld in de Wet geurhinder en veehouderij, Wet geluidhinder en Wet milieubeheer. Het wetsvoorstel zorgt voor aanpassing van voornoemde wetgeving, in die zin dat niet langer het feitelijk gebruik van toepassing is van de voormalige agrarische bedrijfswoning, maar het planologische gebruik:
Aan de Wet geluidhinder wordt de volgende definitie toegevoegd die relevant is voor de plattelandswoning:
  • Woning
    Gebouw of een gedeelte van een gebouw waar bewoning is toegestaan op grond van het bestemmingsplan, de beheersverordening, bedoeld in art. 3.38 van de Wro, of indien met toepassing van art. 2.12, eerste lid, van de Wabo of de beheersverordening is afgeweken, de omgevingsvergunning, bedoeld in art. 1.1 van laatstgenoemde wet.
Aan de Wet geurhinder en veehouderij wordt onder meer het volgende toegevoegd aan:
  • Geurgevoelig object
    Toegevoegd wordt: ‘waarbij onder ‘gebouw, bestemd voor menselijk wonen of menselijk verblijf’ wordt verstaan: gebouw dat op grond van het bestemmingsplan, bedoeld in art. 3.1 van de Wro, (…), of, indien met toepassing van art. 2.12, eerste lid, van de Wabo van het bestemmingsplan of de beheersverordening is afgeweken, de omgevingsvergunning, bedoeld in art. 1.1 van laatstgenoemde wet mag worden gebruikt voor menselijk wonen of verblijf.
  • Aan art. 2 wordt het volgende toegevoegd:
    ‘In afwijking van het eerste lid is art. 1.1a van de Wabo van overeenkomstige toepassing op het nemen van een beslissing als bedoeld in dat lid. De eerste volzin is niet van toepassing op gevallen als bedoeld in art. 3, tweede lid, voor zover het een geurgevoelig object betreft dat op of na 19 maart 2000 heeft opgehouden deel uit te maken van een andere veehouderij, en art. 14, tweede lid.
Aan de Wabo wordt het volgende artikel toegevoegd:
  • Art. 1.1a:
    1. Een bedrijfswoning, behorend tot of voorheen behorend tot een landbouwinrichting, die op grond van het bestemmingsplan, de beheersverordening of, indien met toepassing van art. 2.12, eerste lid, van het bestemmingsplan of de beheersverordening is afgeweken, de omgevingsvergunning door een derde bewoond mag worden, wordt met betrekking tot die inrichting voor de toepassing van deze wet en de daarop berustende bepalingen beschouwd als onderdeel van die inrichting, tenzij bij of krachtens deze wet anders is bepaald;2. Voor de toepassing van het eerste lid wordt onder landbouwinrichting verstaan: Inrichting waar uitsluitend of in hoofdzaak agrarische activiteiten, zijnde het telen of kweken van landbouwgewassen of het fokken, mesten, houden of verhandelen van landbouwhuisdieren, dan wel activiteiten die daarmee verband houden worden verricht.
  • Art. 2.14, toevoeging van lid 7: ‘bij de toepassing van het eerste lid worden gronden en bouwwerken in de omgeving van de inrichting in aanmerking genomen overeenkomstig het bestemmingsplan, de beheersverordening, of, indien met toepassing van art. 2.12, eerste lid, van het bestemmingsplan of de beheersverordening is afgeweken, de omgevingsvergunning.
Aan de Wet milieubeheer wordt het volgende toegevoegd:
  • Geluidgevoelig object: bij amvb als zodanig aangewezen gebouw of  terrein dat vanwege de bestemming daarvan bijzondere bescherming tegen geluid behoeft, waarvan wat betreft de bestemming wordt uitgegaan van het gebruik dat is toegestaan op grond van het bestemmingsplan, bedoeld in art. 3.1 van de Wro, (…), of, indien met toepassing van 2.12, eerste lid, van het bestemmingsplan of de beheersverordening is afgeweken, de omgevingsvergunning. 
Voor de gemeente is het mogelijk om de woning in het bestemmingsplan aan te duiden als plattelandswoning. Dit houdt in dat de voormalige agrarische bedrijfswoning weliswaar gebruikt mag worden voor burgerbewoning, maar dat de woning niet langer beschermd wordt tegen negatieve milieueffecten van het bijbehorende agrarische bedrijf inzake geur, fijn stof en geluid.
Let op: Het criterium ‘een goede ruimtelijke ordening blijft een rol spelen bij de plattelandswoning
Hoewel door aanpassing van de hiervoor genoemde wetgeving voormalige agrarische bedrijfswoningen niet langer beschermd worden tegen negatieve milieugevolgen ten aanzien geur, geluid en fijn stof, kan het wel zijn dat er nog wel andere negatieve milieugevolgen een rol kunnen spelen bij het bestemmen van een voormalige agrarische bedrijfswoning als plattelandswoning.
Vanuit het aspect ‘een goede ruimtelijke ordening’ kan het onwenselijk zijn om een voormalige agrarische bedrijfswoning te bestemmen als plattelandswoning. Vanwege de negatieve milieugevolgen van het naastgelegen agrarische bedrijf kan het zo zijn dat er geen sprake is van een aanvaardbaar woon- en leefklimaat ter plaatse van de woning. Bijv. kan het intensieve gebruik van gewasbeschermingsmiddelen een rol spelen, of geluidsoverlast dat zorgt dat er geen sprake kan zijn van een aanvaardbaar woon- en leefklimaat.
5 redenen voor de gemeente om beleid vast te stellen over de plattelandswoning
  • duidelijkheid scheppen wanneer er sprake is van een plattelandswoning;
  • in welke delen van het buitengebied kunnen voormalige agrarische bedrijfswoningen worden bestemd als plattelandswoning; bijv. niet in gebieden met intensieve veeteelt of in landbouwontwikkelingsgebieden;
  • ontwikkeling van het naastgelegen agrarische bedrijf; uitbreiding van bedrijfsactiviteiten binnen afzienbare termijn?
  • gezondheidsaspecten;
  • karakter en leefbaarheid van het gebied.
Vanuit het aspect een goede ruimtelijke ordening kan het voor een gemeente onwenselijk zijn om extra burgerbewoning toe te staan nabij agrarische bedrijven in bepaalde gebieden van het buitengebied. Verder geeft beleid extra zekerheid voor bewoners en potentiële kopers van bedrijfswoningen om te weten of de gemeente al dan niet meewerkt aan de planologische omzetting naar plattelandswoning.

hoogspanningsmasten gezondheid en bestemmingsplan

Door

Hoogspanningsmasten gezondheid en tips voor bestemmingsplanhoogspanningsmasten gezondheid

Het verband tussen blootstelling aan hoogspanningslijnen en ziekte is niet aangetoond

Elektriciteit wordt vanuit een energiecentrale naar de gebruiker getransporteerd. Bij het transport van elektriciteit ontstaan magnetische velden. De sterkte van het magnetische veld hangt af van de stroom door de draden en de fasevolgorde van deze draden. Vanwege het magnetische veld bestaat er bij veel mensen de angst om in de nabijheid van hoogspanningsmasten te wonen. De vraag is of dit al dan niet terecht is.

Er zijn in de periode 2000-2012 een flink aantal rapporten verschenen over onderzoek naar een verband tussen de blootstelling aan hoogspanningslijnen en het ontstaan van ziekten. De bekendste onderzoeken zijn de invloed van hoogspanningslijnen op:

  • pacemakers (Fins onderzoek);
  • ziekte van Alzheimer (Zwitsers onderzoek);
  • leukemie bij kinderen.
De conclusies uit deze rapporten lijken niet direct verontrustend. Uit het Finse onderzoek blijkt dat het elektrische veld van een 400 kV hoogspanningslijn een pacemaker kan verstoren. Het risico wordt echter niet groot geacht. Volgens de Zwitserse onderzoekers is er een verhoogd risico op de ziekte van Alzheimer voor de relatief kleine groep die minstens 10 jaar op dezelfde plek had gewoond op minder dan 50 m van een hoogspanningslijn. De Gezondheidsraad heeft diverse opmerkingen op het onderzoek en vindt bijvoorbeeld dat het bepalen van de woonduur nauwkeuriger had gekund. Volgens de Gezondheidsraad is meer onderzoek nodig om conclusies te kunnen trekken.
Tenslotte is het nog onzeker of de blootstelling aan hoogspanningslijnen op de lange termijn tot een mogelijke verhoging leidt op leukemie bij kinderen. Vooralsnog zijn er geen aanwijzingen dat blootstelling tot kinderleukemie kan leiden.
Hoewel er geen directe aanwijzingen zijn dat blootstelling aan hoogspanningslijnen tot ziekten leiden, krijg ik evenmin de indruk dat het uitgesloten is. Hoe moet je hier in de praktijk mee omgaan bij de voorbereiding van een bestemmingsplan of ruimtelijk besluit?

Tip 1: Hanteer het voorzorgsbeginsel

Hoewel er geen directe aanwijzingen zijn gevonden voor een oorzakelijk verband tussen blootstelling aan magnetische velden van hoogspanningslijnen en het ontstaan van ziekten, bestaat er wel onzekerheid. Het lijkt dan ook verstandig om nieuwe situaties waarbij vooral kinderen worden blootgesteld aan magneetvelden van bovengrondse hoogspanningslijnen, zoveel mogelijk te vermijden. Uit jurisprudentie blijkt dat het advies in de brief van de Staatssecretaris van 31 oktober 2005 nog steeds actueel is. Het komt op het volgende neer:
“Op basis van het voorgaande adviseer ik u om bij de vaststelling van streek- en bestemmingsplannen en van de tracés van bovengrondse hoogspanningslijnen, dan wel bij wijzigingen  in bestaande plannen of van bestaande hoogspanningslijnen, zo veel als redelijkerwijs mogelijk is te vermijden dat er nieuwe situaties ontstaan waarbij kinderen langdurig verblijven in het gebied rond bovengrondse hoogspanningslijnen, waarbinnen het jaargemiddelde magneetveld hoger is dan 0,4 microtesla (de magneetveldzone).”
Voor langdurige blootstellingen wordt uitgegaan van kinderen in de leeftijdscategorie tot 15 jaar die wonen, of verblijven in scholen, crèches en kinderopvangplaatsen die zijn gelegen in magneetveldzones.
Als gevoelige bestemmingen worden aangemerkt: woningen, scholen, crèches en kinderopvangplaatsen. Locaties waar zich wel kinderen kunnen bevinden, maar waar de verblijftijd vergeleken met wonen kort kan worden bestempeld, zoals sportvelden, speeltuinen, zwembaden, e.d., worden niet aangemerkt als gevoelige bestemming.

Tip 2: Bereken de breedte van de magneetveldzone 

Het is verstandig om de breedte van de specifieke magneetveldzone te laten berekenen door een deskundige in overleg met de netbeheerder. Het RIVM heeft hier een praktische handreiking voor gemaakt. Voor details en het onderscheid tussen specifieke en indicatieve zones verwijs ik naar deze handreiking. Ook om omwonenden inzicht te geven in de risico’s van de beoogde hoogspanningslijnen is een dergelijk onderzoek verstandig. De breedte van de zone kan later worden vertaald naar het bestemmingsplan. Deze gestandaardiseerde onderbouwing kun je tevens als onderbouwing in het bestemmingsplan opnemen. 
Wat moet u verder onderzoeken?
Volgens de Afdeling moet naast de omvang van de magneetveldzone, de verblijfsduur van de gebruikers onderzocht worden en de magnetische veldsterkte.

Tip 3: Leg de zone vast in regels en verbeelding van het bestemmingsplan

Zoals ik hiervoor heb opgemerkt is het verstandig om de berekende zone vast te leggen in de verbeelding van het bestemmingsplan. Op deze manier kan de uitkomst van het verrichte onderzoek en het woon- en leefklimaat geborgd worden in het bestemmingsplan. In bijv. de dubbelbestemming ‘Leiding – Hoogspanningsverbinding’ (zie SVBP2008).

Ook is het mogelijk om in de planregels een verbod op te nemen in de regels van een gevoelige bestemming. In de bestemming ‘Wonen’ kan bijv. worden opgenomen dat het verboden is de woningen te (laten) gebruiken als hoofdverblijf voor personen jonger dan 15 jaar. De Afdeling heeft een dergelijke regel toelaatbaar geacht (zie onderstaand jurisprudentieoverzicht).

Hierbij moet in de definitie van ‘hoofdverblijf’ worden opgenomen dat het gaat om een periode van 6 maanden tot een jaar.

Belangrijke jurisprudentie:

  • ABRS 25 januari 2012, LJN: BV1833 – voorwaarde in vrijstellingsbesluit over gebruik appartementen ruimtelijk relevant
  • ABRS 12 januari 2011, LJN: BP0553 – voorwaarde in vrijstellingsbesluit over gebruik appartementen niet handhaafbaar
  • ABRS 29 december 2010, LJN: BO9217 – beleidskeuze voor magneetveldzone van 0,4 uT voor nieuwe situaties is niet onredelijk;
  • ABRS 19 september 2007, LJN: BB3848 – onderzoek doen naar omvang magneetveldzone, verblijfsduur gebruikers en magnetische veldsterkte.

Hulp nodig bij implementatie en onderbouwing van hoogspanningslijnen in het bestemmingsplan?

Gezondheid bestemmingsplan en besmetting dierziekten

Door

Gezondheid bestemmingsplan en besmetting dierziektengezondheid bestemmingsplan

Bij de vaststelling van een bestemmingsplan speelt het criterium ‘een goede ruimtelijke ordening’ een belangrijke rol. Volgens vaste jurisprudentie wordt een goede ruimtelijke ordening verkregen door het coördineren en afwegen van de verschillende belangen die bij het gebruik van de in het plan begrepen gronden en opstallen zijn betrokken. Ook het aspect gezondheid kan onderdeel uitmaken van de afweging die het gemeentebestuur moet maken. In een uitspraak van 2 mei 2012, no. 201200307/1/R2 wordt dit nog eens bevestigd in r.o. 2.2.3:

“Ten aanzien van de vrees van appellant voor gezondheidsrisico’s voor zijn veestapel wordt overwogen dat bij de vaststelling van een bestemmingsplan dat voorziet in de vestigingsmogelijkheden van een veehouderij de mogelijke besmetting door dierziekten een mee te wegen belang is. De bestrijding van besmettelijke dierziekten vindt zijn regeling echter primair in andere wetgeving.”

Hoewel het aspect gezondheid in de ruimtelijke ordening nog in de kinderschoenen staat, is het positief dat gezondheid ruimtelijk relevant kan zijn en dat de Afdeling dit ook bevestigt. Gezondheid kan ruimtelijk relevant zijn bij bijv. het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen bij woningen, de vestiging van een nieuwe veehouderij, etc. Neem dit aspect dan ook mee!

Noot 2017: Gelukkig wordt dit aspect wel expliciet opgenomen in de Omgevingswet. ‘Een goede ruimtelijke ordening’ wordt vervangen door het onderdeel ‘fysieke leefomgeving’. Daar kan gezondheid worden meegewogen bij de vaststelling van bijv. omgevingsplannen.

omgevingsjurist

spuitzones boomgaarden en bestaande woningen

Door

Spuitzones boomgaarden en bestaande woningenspuitzones boomgaarden

Over het algemeen wordt over het al dan niet opnemen van spuitzones in bestemmingsplannen erg lichtvaardig gedacht door gemeenten. In dit geval ging het om het niet opnemen van spuitzones rondom bestaande kernen in het buitengebied  van een gemeente in de Betuwe. Zoals bekend mag worden verondersteld kan het gebruik van bepaalde gewasbeschermingsmiddelen schadelijk zijn voor de gezondheid van omwonenden van een boomgaard. Bij het bespuiten van de bomen komt drift vrij dat schadelijk kan zijn. Dit geldt echter niet voor alle middelen. Ik verwijs verder naar mijn publicatie in het juridische tijdschrift Milieu & Recht nr. 9, 2011. Ook in onderhavige uitspraak – evenals vele andere uitspraken over spuitzones – ontbreekt het aan onderbouwing waarom geen spuitzones in het plan zijn opgenomen.

Spuitzones boomgaarden – De gemeente stelt zich op het standpunt dat geen verplichting bestaat tot het opnemen van spuitzones en dat bestemmingen zodanig kunnen worden gelegd dat aan de afstand van een spuitzone wordt voldaan. (..) Volgens de gemeente is verder van belang dat het plan een conserverend karakter heeft en dat de bestaande situaties daarin zijn gehandhaafd. De gemeente wijst erop dat er in de kernen van oorsprong een sterke vermenging van agrarische functies en woonfuncties kent en dat in een groot aantal gevallen de afstand tussen deze functies minder dan 50 m bedraagt. Bij nieuwe ontwikkelingen wordt rekening gehouden met de normafstand van 50 m.

De Afdeling overweegt: “Ter zitting is gebleken dat de gemeente voorafgaand aan de keuze om in het plan geen spuitzones op te nemen rond de genoemde bebouwingsconcentraties, geen nader onderzoek heeft verricht naar de feitelijke situaties ter plaatse. Daardoor is niet inzichtelijk gemaakt of binnen een zone van 50 m en minder rondom deze bebouwingsconcentraties gronden liggen, waar volgens het plan fruitteelt mag plaatsvinden en met gewasbeschermingsmiddelen gespoten mag worden, maar deze gronden geheel of gedeeltelijk voor dat doel nog niet worden gebruikt en zo ja, of aanleiding bestaat voor de betreffende gronden geheel of gedeeltelijk in een spuitzone te voorzien. Gelet hierop acht de Afdeling het standpunt van de gemeente om in het geheel af te zien van het opnemen van spuitzones in het plan onvoldoende onderbouwd. Het betoog slaagt.”

Zie ABRS 18 april 2012, no. 201006290/1/R2.

Woningen mogelijk maken bij boomgaarden? 2nd opinion nodig?

omgevingsjurist

elektromagnetische straling en afstand tot woning

Door

Elektromagnetische straling tractieonderstation en afstand tot woningelektromagnetische straling

In een uitspraak van 21 maart 2012, no. 201104688/1/A1 komt een bestemmingsplan aan de orde dat een tractieonderstation mogelijk maakt ten behoeve van het openbaar vervoer (tramlijnen). Volgens Wikipedia is een onderstation een elektrische installatie in het hoogspanningsnet. Een tractieonderstation voedt de bovenleidingen van de railinfrastructuur. Het bouwplan voorziet in de realisering van een tractieonderstation ten behoeve van het openbaar vervoer, bestaande uit twee containers met daaromheen een muur.

Volgens de VNG-brochure ‘Bedrijven en milieuzonering’ wordt in verband met het aspect gevaar een afstand aanbevolen van tenminste 10 m tussen een woning en een onderstation. Het onderstation is voorzien op minder dan 10 m van een woning zonder nadere motivering. De gemeente heeft erkend middels een onderzoek dat een tractieonderstation elektromagnetische storing kan veroorzaken in woningen dan wel aan de apparatuur van omwonenden. De Afdeling oordeelt dat om die reden nader onderzoek nodig was naar de gevolgen van de realisering van het tractieonderstation op de locatie in kwestie.

omgevingsjurist

gezondheidsrisico hoogspanningsleidingen onvoldoende onderzocht

Door

Gezondheidsrisico hoogspanningsleidingen onvoldoende onderzochtgezondheidsrisico hoogspanningsleidingen

Een geslaag beroep op gezondheidsrisico hoogspanningsleidingen  Het bestemmingsplan in kwestie maakt het mogelijk om twee bestaande hoogspanningsleidingen behalve op de grond ook ondergronds aan te leggen. Appellant vreest voor de gezondheid van zijn kinderen vanwege de bundeling van de 150 Kv hoogspanningsleiding met de 380 Kv hoogspanningsleiding die op 20 m afstand van zijn huis ligt. Vanwege de aanleg zijn er op verschillende plaatsen opstijgpunten noodzakelijk. Het punt waarop de kabel bovengronds komt, heet een opstijgpunt.  De raad heeft volgens de Afdeling niet onderzocht op welke locaties opstijgpunten mogelijk moeten worden gemaakt en welke gevolgen deze voorzieningen kunnen hebben op de omvang van de magneetveldzone en op de mogelijke gezondheidsrisico’s ter plaatse. 

Zie verder uitspraak ABRS 29 februari 2012, no. 201103503/1/R3.

omgevingsjurist

hoogspanningslijnen en gezondheid in bestemmingsplan

Door

Hoogspanningslijnen en gezondheid in bestemmingsplanhoogspanningslijnen

Goed nieuws! In mijn vorige berichten over hoogspanningslijnen en gezondheidsrisico’s gaf ik aan dat ik van mening was dat er bij planologische besluitvorming te weinig aandacht is voor het aspect gezondheid van omwonenden. In de meeste gevallen wordt vrij gemakkelijk verwezen naar algemeen onderzoek van de VROM-raad en wordt er niet ingegaan op het individuele geval. Uit een uitspraak van 25 januari 2012 blijkt (gelukkig) het tegendeel.

Casus Het bouwplan betreft een supermarkt met winkelruimte, kantoorruimte en 18 appartementen. Het college van b&w had in een eerder stadium medewerking verleend met een artikel 19, lid 2 WRO procedure. Tegen dit besluit was bezwaar gemaakt. Degenen die bezwaar maakte vond dat het college onvoldoende onderzoek had gedaan naar de mogelijke gezondheidsrisico’s (voor jonge kinderen) in verband met de aanwezigheid van hoogspanningslijnen bij het beoogde bouwwerk. Het bezwaar werd gegrond verklaard. In het besluit op bezwaar werd aan de vrijstelling het volgende voorschrift verbonden: “Het is verboden de appartementen als hoofdverblijf te gebruiken voor personen jonger dan 55 jaar.”

Overweging Afdeling over gezondheid en hoogspanningslijnen “Zoals de Afdeling in de uitspraak van 12 januari 2011 in zaak nr. 201003608/1/H1 heeft overwogen, strekt de aan de vrijstelling verbonden ertoe te vermijden dat kinderen langdurig verblijven in de voorziene woningen, gelet op de in de brieven van de staatssecretaris van VROM van 3 oktober 2005, de Gezondheidsraad van 21 februari 2008 en de minister van VROM van 4 november 2008 gesignaleerde mogelijke gezondheidsrisico’s voor kinderen bij langdurig verblijf in een gebied rond bovengrondse hoogspanningsleidingen. (..) Geen aanleiding bestaat voor het oordeel dat de aan de vrijstelling verbonden voorwaarde niet zou volstaan. (..) De Afdeling is van oordeel dat de aan de vrijstelling verbonden voorwaarde tot bevordering van een goed- woon en leefklimaat strekt, waarmee het belang van een goede ruimtelijke ordening is gediend.”

Zie voor de uitgebreide overweging r.o. 2.2 e.v. van ABRS 25 januari 2011, 201106189/1/A1

gezondheidsrisico’s windturbines en onderzoek bestemmingsplan

Door

Gezondheidsrisico’s windturbines en onderzoek bestemmingsplangezondheidsrisico's windturbines

Het bestemmingsplan maakt de bouw van 4 windturbines mogelijk. Appellanten stellen dat de raad onvoldoende onderzoek heeft verricht naar de gezondheidsrisico’s van de windturbines. Zij voeren aan dat de wettelijke norm die gehanteerd wordt voor de afstand die aangehouden moet worden tussen windturbines en woningen achtergehaald is.

Overweging Afdeling: “De raad heeft op basis van het rapport van de RIVM “Windturbines: invloed op de beleving en gezondheid van omwonenden” geconcludeerd dat het plan vanuit gezondheidskundig oogpunt aanvaardbaar is. In het RIVM-rapport is volgens de raad gesteld dat het laagfrequente deel van het geluid van windturbines weliswaar tot extra hinder kan leiden, maar dat er gelet op de bestaande onderzoeken, onvoldoende aanleiding is om aan te nemen dat dit een factor van belang is voor het bepalen van de oorzaak van gezondheidsklachten. Volgens de raad wordt in het RIVM-rapport gesteld dat verstoring van slaap kan optreden bij geluidniveaus van 45 dB(A) of meer. Andere van geluid bekende effecten op de gezondheid zijn volgens het RIVM op grond van de toelaatbare geluidniveaus niet te verwachten. (..) Hetgeen is aangevoerd, geeft geen aanleiding voor het oordeel dat de raad voor de beoordeling van de aanvaardbaarheid van het plan vanuit gezondheidskundig oogpunt niet in redelijkheid heeft kunnen aansluiten bij het RIVM-rapport. Mede gezien de afstand tussen de dichtstbijzijnde woning en de voorziene windturbines is de Afdeling van oordeel dat de raad in redelijkheid het plan vanuit gezondheidskundig oogpunt aanvaardbaar heeft kunnen achten. Zie ABRS 11 januari 2012, 201001213/1/R4, r.o. 2.9.

Het aspect gezondheid in ruimtelijke planvorming wordt nog onvoldoende serieus genomen door gemeentebesturen en de bestuursrechter. In het kader van een goed of aanvaardbaar leefklimaat dient het onderdeel gezondheid ten volle te worden getoetst. De Afdeling verwijst in de meeste uitspraken – of het nu om het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen gaat, de bouw van elektriciteitsmasten, etc. – heel gemakkelijk naar bestaande algemene onderzoeken en gaat nagenoeg nooit in op de individuele casus.

locatiespecifiek onderzoek spuitzones boomgaarden

Door

locatiespecifiek onderzoek spuitzones boomgaardenlocatiespecifiek onderzoek spuitzones

Bij milieuzonering geldt in het algemeen, hoe groter de afwijking van de richtafstand, hoe zwaarder de motiveringseis. Dit geldt zowel voor het afwijken van de richtafstanden in de VNG-brochure ‘Bedrijven en milieuzonering’, maar ook voor de door de Afdeling gehanteerde ’50 m afstandsnorm’ tussen boomgaarden en gevoelige bestemmingen, zoals woningen. Deze vaak toegepaste norm is een op een in een ver verleden gehanteerde beleidsregel die werd toegepast in de provincie Gelderland en is naar mijn mening natte vingerwerk. Dat er een verantwoorde afstand nodig is tussen tuinen van woningen en een boomgaard, moge duidelijk zijn. Bij het onderzoek dient onder meer te worden te worden uitgegaan van het meest toxische middel, dat is in de meeste gevallen Captan. In de meeste onderzoeken leunt men alleen op de WUR-onderzoeken die in omloop zijn. Die worden vaak 1-op-1 toegepast op de praktijksituatie. Dat is echter onvoldoende.

In onderhavige casus in uitspraak ABRS 7 december 2011, 201102611/1/T1/R2 stelde de gemeente dat een afstand van 10 m tussen een kampeerterrein en een boomgaard voldoende was. De gemeente verwees naar een algemeen onderzoek dat verricht was door de Wageningen Universiteit. De Afdeling overweeg m.i. terecht “dat dit een gestandaardiseerd onderzoek betreft waarbij de specifieke omstandigheden van het geval niet zijn betrokken. Daardoor is niet duidelijk in hoeverre de gezondheid van de kampeerders kan worden gewaarborgd.”

Inmiddels zijn er al tal van uitspraken verschenen waar iets dergelijks aan de orde was.[Locatiespecifiek onderzoek spuitzones boomgaarden]

Ons bureau houdt zich al jaren bezig met de relatie spuitzonering en de bouw van woningen. Dit gebeurt zowel op basis van technisch onderzoek als de juridische vertaling ervan naar een bestemmingsplan. Heeft u een onderbouwing nodig? Bel 010 – 2680689 voor meer informatie of lees meer over spuitzones en woningbouw.

locatiespecifiek onderzoek spuitzones